ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

 

O Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε το 1770 στο Ραμαβούνι Μεσσηνίας. Μητέρα του η Ζαμπία Κωτσάκη και πατέρας του ο Κωσταντής Κολοκοτρώνης.

Ο πατέρας του σκοτώθηκε κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1770 μαζί με δύο αδέλφια του από τους Τούρκους.Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έγινε κλέφτης και στα 15 του καπετάνιος. Πολέμησε στο ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1805 και για αυτή του τη δράση κυνηγήθηκε από τους Τούρκους.Το 1810 εντάχθηκε στον αγγλικό στρατό και για την ανδρεία του στις μάχες εναντίον των Γάλλων πήρε το βαθμό του ταγματάρχη. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία. Στις 23 Μαρτίου 1821 ύψωσε την σημαία της επανάστασης στην Καλαμάτα. Έλεγε σε αυτούς που τον ρωτούσαν για την έκβαση του αγώνα ” είδα ένα όνειρο ότι ο Θεός υπέγραφε ένα συμβόλαιο …την ελευθερία της Ελλάδος και ο Θεός την υπογραφή του δεν την παίρνει πίσω”.Πήρε μέρος σε όλες σχεδόν τις μεγάλες μάχες της επανάστασης με αποκορύφωμα την άλωση της Τριπολιτσάς αλλά και την καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια σώζοντας την επανάσταση.Ονομάστηκε αρχιστράτηγος των ελληνικών δυνάμεων.Κατά την είσοδο στην Τριπολιτσά αναφέρει στα απομνημονεύματα του “όταν έμβηκα στην Τριπολιτσά με έδειξαν τον πλάτανο είς το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνες …αναστέναξα και είπα.Αίντε πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθησαν εκεί και διέταξα και τον έκοψαν”.Κατά την διάρκεια του πρώτου εμφυλίου προσπάθησε να συνετίσει τις δύο πλευρές,δεν τα κατάφερε ,και τάχθηκε με το μέρος των οπλαρχηγών. Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθεί ο γιός του Πάνος και ο ίδιος να φυλακιστεί μαζί με άλλους οπλαρχηγούς στο Ναύπλιο. Μετά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο,τις διαδοχικές ήττες των Ελλήνων και την λαϊκή απαίτηση, η κυβέρνηση τον ελευθερώνει.Ο Γέρος του Μοριά βλέποντας την σοβαρότητα της κατάστασης προσπαθεί να εξυψώσει το ηθικό των Ελλήνων στρεφόμενος κατά αυτών που προσκύνησαν τον εχθρό “όσοι προσκυνήσατε,να μου φέρετε τα προσκυνοχάρτια και να σας δώσω άλλα εγώ της πατρίδας”. Εκστράτευσα κατά των χωριών του Λάλα,που προσκύνησαν τον Ιμπραήμ,λέγοντας “φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους” σώζοντας για άλλη μια φορά την επανάσταση. Αργότερα στα απομνημονεύματά του έγραψε ότι δεν φοβήθηκε ποτέ κατά την διάρκεια της επανάστασης,παρά μόνο εκείνη τη φορά που είδε Έλληνες να προσκυνούν.Χαρακτηριστικό της αγάπης για την πατρίδα είναι το ακόλουθο απόσπασμα από τα λεγόμενά του:”ο Ιμπραίμης μου επαρέγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν.Εγώ του αποκρίθηκα ας πάρει πεντακόσιους,χίλιους και εγώ άλλους τόσους και τότε πολεμούμε ή αν θέλει και να μονομαχήσωμεν και οι δύο.Αυτός δεν με αποκρίθηκε είς κανένα.Και άν ήθελε το δεχθεί το έκαμνα με όλην την καρδίαν,διότι έλεγα αν χανόμουν ας πήγαινα,αν τον χαλούσα εγλύτωνα το έθνος μου”.
Υποστήριξε τον Καποδίστρια αλλά και αργότερα την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833 μετά τις διαφωνίες του για ασυδοσία της αντιβασιλείας συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία.Καταδικάστηκε σε θάνατο αλλά υπό την πίεση της λαϊκής κατακραυγής, η ποινή μετατράπηκε σε 20ετή φυλάκιση.Το 1835 μετά την ενηλικίωση του Όθωνα έλαβε χάρη και πήρε το βαθμό του στρατηγού. Σε όλη του τη ζωή δεν έπαψε να αγωνίζεται για το καλό της πατρίδας. Παιδιά του ήταν ο Γιάννης που έγινε πρωθυπουργός,ο Κωσταντίνος ,ο Πάνος και η Ελένη. Πέθανε το 1843 στην Αθήνα από εγκεφαλικό.